Windhoek: Ons Erfenis, deur Christine Marais

Windhoek: Ons Erfenis, deur Christine Marais. Uitgewer: Gamsberg Macmillan. Tweede uitgawe. Swakopmund, Namibia (1986/1999). ISBN 0868482609 / ISBN 0-86848-260-9

Uit die boek Windhoek: Ons Erfenis, deur Christine Marais, wys hierdie beelde die Gevangenis, die Heynitzburg, die Schwerinsburg (Sperlingslust) en die land hius Ludwigslust.

Die volgende teks uit die boek 'Windhoek: Ons Erfenis' beskryf die Gatheman-huis, die August Stauch-huis en die Christuskerk in die hoofstad van Namibië, Windhoek. Hierdie en ander juwele van die Duitse koloniale argitektuur het Christine Marais geteken en geillustrier.

Christine Marais  

Die Alte Feste

Die ontwerp van die Alte Feste, deur Curt von François self gedoen, het voorsiening gemaak vir 'n kaserne-binneplein met hoë mure en manskapskamers aan die binnekant, asook vier uitstaande hoektorings. Na die hoeksteenlegging op 18 Oktober 1890 het 14 Schutztruppler onder meestermesselaar Tünschel se leiding onmiddellik aan die werk gespring. Toe luitenant Franz J. von Bülow die Feste in 1891 gesien het, was die bouwerk nog aan die gang. Hy het die strategiese ligging geprys, maar die gebou as voorlopig beskou, a.g.v. die wind en stof wat deur die skietgate gekom het. Die bouadministrasie het in 1901 die hele wesfront hernieu, 'n stoep van die een toring na die ander gebou en die skietgate deur vensters vervang. Die Feste was nooit betrokke by krygshandelinge nie. Die latere geskiedenis het sy veelsydigheid bewys. Dit is in 1915 as hoofkwartier van die Unietroepe gebruik, in 1935 as koshuis vir die Windhoek-hoërskool gebruik, in 1957 tot 'n Nasionale Gedenkwaardigheid verklaar, en in 1962 deur die historiese afdeling van die Windhoekse Staatsmuseum in gebruik geneem.

Gathemann-huis

Die gebou is in 1913 vir mnr. Heinrich Gathemann, burgemeester van Klein Windhoek en lid van die Landesrat, as 'n woon- en sakegebou opgerig. Die grondverdieping het 'n hekdeurgang en, soos vandag nog, winkels met groot vertoonvensters gehad. Kleurryke skerms het hulle teen die son beskerm en die fassade mooier tot sy reg laat kom as die deurlopende skadudak. Die woonverdieping daarbo het 'n keurige argitektoniese eífek; die deur suile aangeduide loggia-openinge beklemtoon die simmetrie en grootte van die gebou. In hoeverre die argitek daarin geslaag het om "die besondere veelvoud van die dak-landskap" (Peters) uit te bring, het vir sy tydgenote 'n ope vraag gebly. In elk geval verleen hierdie gebou saam met die twee naburiges, albei deur Wilhelm Sander ontwerp, 'n geslote straatbeeld, waarvan 'n mens die voortsetting in 'n suidelike rigting, indien dit nog moontlik is, sou verwelkom.

Die Christuskerk

In die vroeë jare van sy bestaan moes die Evangelies-Lutherse gemeente met 'n bidsaal volstaan. Die bou van 'n eie kerk is aanvanklik a.g.v. die kwessie van 'n plek en later deur die opstande vertraag. Die regeringsboumeester G. Redecker is versoek om die ontwerp in te dien, en in 1907 is die hoeksteen van die Christuskerk gelê. Die sandsteen wat vir die fondament en mure nodig was, is in die nabyheid gebreek en d.m.v. 'n veld-spoorlyn aangery. Die rustieke mure, suileportaal en gewelf maak die gebou tipies van die nieu-romantiese tyd. Die gewelfde sygewels en boogvensters is vorme van die destydse "Jugendstil" en die spits Gotiese toringhelm stem ooreen met die gebruiklike verwagtingsbeeld van 'n kerk. Redecker het daarin geslaag om die "metamorfose van verskeie style tot 'n skilderagtige bouliggaam" (W. Peters) te verenig. Die koste, wat 360 000 mark beloop het, het die kwotasie oorskry, maar die gemeente het hulp uit alle oorde ontvang; so ook het die orrel, die klokke en die gekleurde glasvensters van Duitsland gekom. Op 16 Oktober 1910 is die kerk onder groot deelname as vredesdenkmaal ingewy. Práses Olpp van die Rynse Sending het die feesrede gehou.

August Stauch-huis

Hierdie huis is in 1908 vir 'n regeringsamptenaar gebou, wat verkies het om in 'n eie huis i.p.v. 'n regeringshuis te woon. Otto Busch, wat ook verskeie ander villas in die laer dele ontwerp het, het die plan vir hierdie smaakvolle landhuis geteken, wat so natuurlik en ongedwonge by die omgewing inskakel. Vanaf die hoogte van Schanzenberg bied dit 'n pragtige uitsig in alle windrigtings. Die voortreflike ligging het August Stauch, bekend i.v.m. die ontdekking van diamante langs die spoorlyn na Luderitzbucht, laat besluit om die huis te koop. 'n Later vergroting van die huis met 'n goed aangepaste piramidedak is ontwerp deur die argitek Max Gartze.

Dit is 'n uittreksel uit die boek Windhoek: Ons Erfenis, deur Christine Marais.

Titel: Windhoek. Ons Erfenis
Illustrasies: Christine Marais
Uitgewer: Gamsberg Macmillan
Tweede uitgawe. Swakopmund, Namibia (1986/1999)
ISBN 0868482609 / ISBN 0-86848-260-9
Hardeband, 24 x 33 cm, 80 bladsye, 36 kleur printing, 1 kaart, teks in Afrikaans, Duits en Engels